همه می‌دانند که نرخ ابتلا به دیابت و ناراحتی‌های قلبی بسیار بالاست. بسیاری از مردم از پزشک معالج‌شان شنیده‌اند که برای لاغر شدن باید ورزش کنند و رژیم غذایی سالم‌تری داشته باشند. البته لاغر شدن با رژیم و ورزش به حرف آسان است. برخی چهار بار در هفته ورزش می‌کنند و رژیم غذایی کم‌چربی را رعایت می‌کنند، اما باز هم نمی‌توانند به راحتی لاغر شوند.
به همین دلیل بسیاری از افراد مبتلا به دیابت برای انجام عمل‌های جراحی اقدام می‌کنند. و مهم‌ترین سوال این افراد این است که کدام یک از این عمل‌های جراحی عوارض کمتری دارد و بهترین روش لاغری برای افراد دیابتیک چیست؟
جراحی لاغری در افراد مبتلا به دیابت
جراحی لاغری یا کاهش وزن را می‌توان به روش‌های کم‌تهاجمی و برای درمان دیابت نوع 2 انجام داد.
چاقی عامل مهمی در ابتلا به دیابت است. افراد چاق 10 برابر بیش از بقیه در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند. غذاهای سرشار از چربی و کربوهیدرات، اسیدهای چرب موجود در خون و تجمع لیپید (چربی) را در کبد و عضله‌ها افزایش می‌دهند. در نتیجه مقاومت به انسولین و التهاب شدیدتر می‌شود. لوزالمعده به مرور زمان دیگر انسولین کافی تولید نمی‌کند.
چند نوع عمل برای لاغری انجام می‌شود. بعضی عمل‌ها مانند بای‌پس معده یا اسلیو معده شکم را کوچک می‌کنند تا پس از وعده‌های غذایی کم‌حجم‌تر احساس سیری کنید. بقیه عمل‌ها، مانند سوئیچ اثنی‌عشر، روش بدن را برای جذب کالری‌ها، مواد مغذی و ویتامین‌ها تغییر می‌دهند.
اگرچه عمل‌های فوق مؤثرند، اما انجام‌شان با خطرهایی همراه است که لازم است از آنها آگاه شوید.
خطرهای احتمالی مربوط به جراحی‌های چاقی عبارتند از:
- واکنش نامناسب به بیهوشی
- آسیب دیدن اندام‌های مجاور حین جراحی
- خونریزی
- تشکیل شدن لخته خون
- عفونت
- پریتونیت یا التهاب صفاق: صفاق یا پریتونئوم بافتی است که اندام‌های موجود در حفره شکم را می‌پوشاند و آنها را نگه می‌دارد.
دیگر عوارض احتمالی عبارتند از:
- انسداد روده
- تشکیل سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه
- تنگ شدن لوله اتصال بین معده و روده که به آن تنگی آناستوموتیک می‌گویند.
- سندرم دامپینگ (زودهنگام و دیرهنگام): حالت تهوع، معده درد و استفراغ بعد از غذا خوردن
- سوءتغذیه
همان طور که پیش‌تر به آن اشاره کردیم این جراحی‌ها عوارض زیادی دارند. به همین دلیل در ادامه روش‌های کم تهاجمی‌تر برای لاغری را معرفی می‌کنیم.
روش‌های لاغری مناسب برای افراد دیابتی
روش‌های لاغر متفاوتی وجود دارند که برخی غیرتهاجمی و برخی تهاجمی هستند. برای آن دسته از بیماران دیابتی که مشکل بهبود زخم دارند و نگران زخم هایشان هستند، روش‌های غیر تهاجمی مناسب‌تر است، اما آن دسته از بیمارانی که قندخون و هموگلوبین A1C خود را تحت کنترل دارند و در مراحل اولیه بیماری دیابت هستند می‌توانند از روش های جراحی نیز استفاده نمایند. لازم به ذکر است که در تمام این مراحل اجازه پزشک مرتبط (متخصص غدد) برای انجام عمل لازم و ضروری است.
لیزر لیپولیز برای افراد دیابتی
لیزر لیپولیز برای هدف گرفتن سلول‌های چربی پنهان‌شده زیر پوست، موسوم به چربی زیرپوستی به کار برده می‌شود. سلول‌ها، چربی‌ای را که در خود ذخیره کردند، آزاد می‌کنند؛ چربی آزاد شده در نهایت به‌طور طبیعی از بدن دفع می‌شود. لیزر لیپولیز جای زخمی را روی بدن باقی نمی‌گذارد یا با احساس سوزش همراه نیست.
لیزر لیپولیز درمان مفیدی برای تحت کنترل نگه داشتن قند خون است، چون لاغری سریع میزان قند و چربی خون را پایین نگه می‌دارد. مادامی که در مصرف شیرینی جات افراط نکنید، رعایت رژیم لاغری و ورزش کردن بسیار ساده‌تر خواهد شد.
حفظ نتیجه لیزر لیپولیز و لاغر ماندن ساده و آسان است. حتی لازم نیست ورزش ایروبیک انجام بدهید، فقط کمی بیشتر تحرک داشته باشید و مراقب قند خون‌تان باشید تا اندام جدیدتان را بدون نگرانی از دوباره بالا رفتن قند خون حفظ کنید.
لیزر لیپولیز راه‌حلی غیرتهاجمی است که به دیابتی‌ها کمک می‌کند به راحتی لاغر شوند و قند خون‌شان را مدیریت کنند.
کرایولیپولیز در افراد دیابتی
کرایولیپولیز یا پیکرتراشی سرد (CoolSculpting) سلول‌های چربی ناحیه‌های انتخابی را با استفاده از یک عمل غیرتهاجمی (غیرجراحی) ایمن، راحت و مؤثر برای همیشه از بین می‌برد. در این روش آسیبی کنترل‌شده و تحت نظارت با پدهای سرد کننده به صورت گزینشی به سلول‌های چربی اضافی وارد می‌شود؛ سلول‌های آسیب دیده پس از درمان به‌طور طبیعی از بدن دفع می‌شوند. احتمالاً جذاب‌ترین جنبه کرایولیپولیز این است که بدن سلول‌های چربی را بازسازی نمی‌کند و به همین دلیل از بین رفتن چربی به این روش دائمی است. در نتیجه کرایولیپولیز به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از محبوب‌ترین عمل‌های چاقی است.
چند تحقیق در زمینه کرایولیپولیز بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 انجام شده است؛ این تحقیق‌ها بیانگر موفقیت‌آمیز بودن درمان است. البته نگرانی‌هایی نیز وجود دارد، به لحاظ نظری احتمال دارد کرایولیپولیز که پیکرتراشی سرد مبتنی بر آن است، باعث سندرم متابولیک شود؛ سندرم متابولیک یکی از عامل‌هایی است که موجب ابتلا به دیابت نوع 2 می‌شود. معتقدیم که سندرم متابولیک عامل معناداری در اکثریت قریب به اتفاق موارد نیست و احتمال این که از بین رفتن چربی در پیکرتراشی سرد برای متابولیسم مفید باشد، بیشتر است.
نکات قابل توجه در کرایولیپولیز برای افراد دیابتی
احتمال آسیب دیدن مویرگ‌های نزدیک به سطح پوست در بیماران دیابتی که قند خون‌شان تحت کنترل نیست، بالاتر است. به همین دلیل احتمال ایجاد کبودی‌های موقتی در اثر کرایولیپولیز در دیابتی‌ها کمابیش بالاتر است.
لاغری با لیپوساکشن در بیماران دیابتی
بیماران دیابتی چاق نباید لیپوساکشن را با جراحی لاغری رایج اشتباه بگیرند. از بین بردن چربی از طریق جراحی لاغری به پایین آمدن کلسترول، بهبود مقاومت به انسولین و کنترل فشار خون کمک می‌کند، اما لیپوساکشن مشکل زمینه‌ای مقاومت به انسولین را درمان نمی‌کند و صرفاً یک عمل زیبایی است. با این حال اگر قند خون‌تان به خوبی تحت کنترل است و می‌خواهید از دست توده‌های چربی مقاوم خلاص شوید، لیپوساکشن ایمن می‌تواند شما را به خواسته‌تان برساند.
اگر بیماری دیابت‌تان را به خوبی مدیریت کنید، انتظار می‌رود بتوانید خطر بروز عوارض انجام لیپوساکشن بر روی یک ناحیه محدود را کاهش دهید.
پژوهشگران این فرضیه را مطرح کرده‌اند که استفاده از لیپوساکشن به عنوان درمان کلی چاقی می‌تواند موجب بهبود حساسیت به انسولین شود و در نتیجه کیفیت زندگی بیماران چاق را در حد چشمگیری بهبود دهد.
جراحان در یک مطالعه اولیه به‌طور میانگین 4.5 کیلوگرم چربی زیرپوستی را از بدن 14 بیمار خانم دارای اضافه وزن، اما سالم که هنوز یائسه نشده بودند، خارج کردند. نیمی از بانوان مشکل مقاومت به انسولین را در سطوح مختلف داشتند؛ این مشکل از بالا بودن میزان انسولین در خون مشخص شد. سایز تمام بانوان پس از شش هفته دو شماره کوچک‌تر شد و مقاومت به انسولین‌شان نیز کمتر شد. پزشکان و پژوهشگران با اطمینان نمی‌دانند که لیپوساکشن چرا و چگونه متابولیسم انسولین را تغییر می‌دهد. با این حال می‌گویند که هیچ قرصی وجود ندارد که مقاومت به انسولین را مانند لیپوساکشن بهبود دهد.
لیپوساکشن را صرفاً در صورت برخورداری از شرایط زیر به بیماران دیابتی توصیه می‌کنیم:
- بیماری دیابت باید تحت کنترل باشد و باعث بروز عوارض نشده باشد.
- بیمار دچار ناراحتی‌های کلیه نباشد.
- متقاضیان حاضر باشند آزمایش‌های خون تکمیلی را پیش از عمل انجام بدهند تا اطمینان حاصل شود که دیابت به خوبی تحت کنترل است و انجام دادن عمل بدون خطر است.
لیپوساکشن چند تکنیک مختلف دارد و علاوه بر لیپوساکشن سنتی، تکنولوژی‌های دیگری نیز با آن همراه شدند تا عوارض را به حداقل رسانده و نتیجه مطلوبی بر جای بگذارند. برای مثال لیپوساکشن با لیزر، لیپوساکشن تامسنت و لیپوساکشن اولتراسوند از جمله تکنولوژی‌های نوینی هستند که اثربخشی فرآیند را افزایش می‌دهند و با صلاحدید پزشک برای شما قابل انجام است.
ابدومینوپلاستی و پیکرتراشی در بیماران دیابتی
جراحی‌های لاغری پیچیده‌تر مانند ابدومینوپلاستی و پیکرتراشی احتمال بروز خطر و عوارض جانبی را افزایش می‌دهند؛ با این حال اگر همه چیز تحت کنترل باشد، می‌توانید این جراحی‌ها را انجام بدهید.
مقدار قابل توجهی از خونرسانی پوست پوشش‌دهنده در عمل پیکرتراشی و ابدومینوپلاستی برای بالا بردن پوست مختل می‌شود تا بتوان پوست را کشید و سفت کرد. پوست روی شکم پس از اتمام عمل، برای بهبود یافتن فقط به رگ‌های بسیار ظریف متکی است. دیابت خونرسانی درون این رگ‌ها را کاهش می‌دهد و اگر دیابت کنترل نشود، فرایند التیام یافتن زخم نیز مختل می‌شود. به‌علاوه دیابت بر گردش خون، به‌ویژه جریان خون در سیاهرگ‌ها و سرخرگ‌های کوچک، اثر می‌گذارد.
بنابراین برای شناسایی کردن بیمارانی که امکان انجام این جراحی‌های پیچیده را دارند، پزشکان چند مورد را بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که بیمار متقاضی خوبی برای جراحی زیبایی یا پلاستیک انتخابی است. پیش از هر چیز باید اطمینان حاصل شود که قند خون به طور روزمره به خوبی کنترل می‌شود، میزان قند خون در هر اندازهگیری باید 120 یا کمتر باشد. مورد دوم اندازهگیری HbA1c است، HbA1c نشان می‌دهد که قند خون در سه ماه گذشته تا چه حد خوب کنترل شده است. HbA1c شش یا پایین‌تر برای انجام جراحی پلاستیک مطلوب است.
تمامی روش‌هایی که تاکنون ذکر شده‌اند برای افراد دیابتی بدون عارضه خواهند بود، اگر تمامی نکات ایمنی و آزمایش‌های لازم به درستی انجام پذیرند.
نتیجه‌گیری
انجام یکی از عمل‌های کاهش چربی بر نگرش‌تان اثر می‌گذارد و دلگرم‌تان می‌کند تا ورزش کنید و تغذیه مناسبی داشته باشید. چون پس از این عمل‌ها خوش‌اندام می‌شوید، اعتماد به نفس‌تان برای رفتن به باشگاه یا کلاس‌های تناسب اندام بیشتر می‌شود. برخی بیماران دیابتی همواره خسته‌اند، بنابراین کمی لاغر شدن برای از بین بردن مقدار بیشتری چربی و ثابت نگه داشتن وزن به آنان انگیزه می‌دهد.
عمل‌هایی مانند لیپوساکشن برای اکثر بیماران همان محرکی است که برای اصلاح سبک زندگی از طریق بیشتر ورزش کردن و بهبود تغذیه به آن نیاز دارند. وقتی خوش‌اندام‌تر شوند و احساس بهتری نسبت به خود پیدا کنند، برای حفظ سبک زندگی سالم مشتاق‌تر می‌شوند.
اگر درباره انجام دادن هر یک از جراحی‌های فوق سؤالی دارید، همین امروز از طریق شماره تلفن‌های اعلام شده با ما تماس بگیرید و وقت مشاوره رزرو کنید.
پرسش‌های پرتکرار
آیا جراحی لیپوساکشن برای افراد مبتلا به دیابت نوع یک مناسب است؟
لیپوساکشن با لیزر می‌تواند جراحی مناسبی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع یکی باشد که به جز دیابت مشکل دیگری ندارند. خطر بروز عوارضی مانند هیپوگلیسمی (افت قند خون) در صورت ابتلا به دیابت نوع یک کمی بیشتر می‌شود، البته اگر نکات احتیاطی لازم رعایت شود، عمل در نهایت ایمنی انجام می‌شود.
تکنیک‌های غیرتهاجمی مانند لیزر لیپولیز یا پیکرتراشی سرد نیز گزینه‌های مناسبی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 است.
آیا افراد مبتلا به دیابت می‌توانند جراحی لیپوساکشن را برای کل قسمت‌های بدن را انجام دهند؟
اگر قند خون به خوبی کنترل شده باشد و اندام‌های حیاتی آسیب ندیده باشند، منعی برای انجام عمل وجود ندارد.
آیا افراد مبتلا به دیابت می‌توانند جراحی ابدومینوپلاستی انجام دهند؟
جراحی زیبایی شکم برای معکوس کردن دیابت انجام نمی‌شود. خود عمل به تنهایی اثری بر دیابت ندارد، اما کاهش وزن، ورزش و تغییر رژیم غذایی پس از جراحی می‌تواند دیابت نوع دو را درمان کند. لاغر شدن و ورزش پس از جراحی ابدومینوپلاستی غالباً برای بیماران راحت‌تر می‌شود.
لیپوساکشن قند خون را افزایش می‌دهد؟
کارآزمایی‌های بالینی ثابت کرده‌اند که لیپوساکشن حجم بالا و حجم پایین حساسیت به انسولین را بهبود می‌دهد و در نتیجه برای کاهش قند خون مفید است.
چرا بیماران دیابتی نمی‌توانند تزریق‌های حل‌کننده چربی انجام بدهند؟
بیماران دیابتی باید از انجام درمان‌هایی مانند تزریق آکوالیکس خودداری کنند، چون خطر بروز عوارض برای دیابتی‌ها درمان را پیچیده می‌کند.
آیا جراحی لیپوساکشن در افراد دیابتی مقاومت آنها به انسولین را کاهش می‌دهد؟
بله، با کاهش وزن و رفع چربی‌های موضعی مقاومت به انسولین به طور چشمگیری کاهش می‌یابد.
